Water
Vingerhoedskruid staat niet graag op een uitgedroogde bodem. Geef de plant water bij zonnige, warme dagen. Het vocht dat in de zomer verdampt kun je aanvullen door hem af en toe goed water te geven. Dus niet elke keer een klein beetje, maar eens in de tijd flink sproeien zodat de diepere laag in de grond vochtig wordt, niet alleen de bovenlaag. Dit stimuleert de plant om ook zelf op zoek te gaan naar water in de grond.
Licht
Vingerhoedskruid groeit het beste in de zon of in halve schaduw. Kan ook schaduw aan maar zal daar wat minder spectaculair bloeien, al is dat voor een schaduwbloeier dan weer heel grandioos. 😃
Grond
Deze plant stelt weinig eisen aan de bodem. Vingerhoedskruid groeit in het wild aan bosranden en houdt daardoor wel van een humusrijke grond waar teveel aan water goed uit weg kan. Zorg dat er geen plassen water blijven staan op de plek waar je je Vingerhoedskruid plant.
Groei
Digitalis purpurea kan tussen de 30 en 150cm groot worden. De onderste bladeren kunnen wel tot 40 cm groot worden en hebben een ovale vorm. Hoger in de plant groeien kleinere bladeren met een gekartelde bladrand. Vingerhoedskruid is viltig, wat wil zeggen dat hij overal kleine witte haartjes heeft.
Vingerhoedskruid ontwikkelt in het eerste jaar een bladrozet dichtbij de grond en bloeit pas in het tweede jaar als de plant voldoende reserve heeft opgebouwd voor de spectaculaire bloei. Na de bloei sterft de plant af, al lijkt dat soms niet zo. Want als er in een oksel onderaan de plant zich een nieuwe rozet heeft ontwikkelt die wortel weet te schieten, dan bloeit de plant (die dan eigenlijk een nieuwe plant is) alweer.
Bloei
Vingerhoedskruid staat in bloei van mei tot oktober met hardroze, lichtpaarse of witte bloemen met donkere vlekjes. De bloemkroon is zo'n 4 à 5cm lang, dus de bijen en hommels moeten flink kruipen om bij de nectar in de bloemkroon te komen. Eén Vingerhoedskruid kan tot wel honderd bloemen krijgen en duizenden zaadjes.
Snoei
Deze meerjarige plant zaait zichzelf makkelijk uit als de uitgebloeide bloemen op de bodem vallen en duizenden zaadjes verspreiden. Wil je dat niet, dan moet je de uitgebloeide bloemen in juli verwijderen. Vingerhoedskruid is giftig, dus gebruik altijd handschoenen! Om te voorkomen dat Vingerhoedskruid uit je tuin verdwijnt kun je de uitgebloeide bloemen gewoon aan de plant laten zitten en hem zijn gangetje laten gaan.
Winter
De Digitalis purpurea is een winterharde tuinplant die het overleeft tot -25 °C.
Giftig
Alle delen van vingerhoedskruid zijn giftig. Probeer te voorkomen dat sap van de plant je huid raakt, daar kan je huid geïrriteerd door raken. Soms wordt de plant gebruikt als geneesmiddel, maar alleen in hele lage dosis. Ga niet zelf van de plant snoepen, heb jij of iemand anders dat toch gedaan en krijg je klachten, check dan even deze website.
Biodiversiteit
Vingerhoedskruid wordt tijdens zijn bloei druk bezocht door bijen en hommels. De donkerrode sproetjes binnenin de bloemen zijn een ‘honingmerk’ die hommels en bijen de weg wijst naar de nectar binnenin. De hommels moeten helemaal in de bloem kruipen om bij de nectar te komen. Sommige bijen slaan die stap gewoon over en knagen van buitenaf een gaatje in de bloemkroon, die ze direct bij de nectar brengt.
Etymologie
Vingerhoedskruid heeft zijn naam te danken aan de tros van vingerhoedvormige bloemen die in mei tevoorschijn komen. De Latijnse naam Digitalis komt van ‘digitus’, wat vinger betekend. Purpurea verwijst naar de rood/ roze kleur van het meest bekende Vingerhoedskruid.
Familie
Vingerhoedskruid komt uit de Weegbreefamilie/Plantaginaceae. Die telt ruim 1700 (voornamelijk kruidachtige) soorten.
